Behaard

Hallo lieve mensen, een tijdje geleden, maar hier dan weer een verslag van onze belevenissen.

Na ons tripje naar Eilat begon het gewone werkleven weer, inclusief muziektherapie en bingo.
Na weken van zuchten en kreunen onder de norse Israelische mentaliteit van de mensen uit het ziekenhuis en de russische zusters, beginnen we te ontdekken dat we toch ook wel gewaardeerd worden.
Susanna werd deze week zelfs begroet met: Boker tov (goedemorgen), what's your name? Toch leuk dat het nog wordt gevraagd na vier weken.
We merken dat de mensen zich steeds meer open opstellen en gewend aan ons raken.

Deze week wordt er niet geschoren of (vlees) gegeten, dit in verband met een Joodse gedenkdag (verwoesting van de tempel). Het gedenken duurt 10 dagen met een vasten op de laatste dag (vandaag!).
Vlees was er voor ons deze week dus niet bij, waardoor het eten nog meer op hondenvoer leek dan normaal. We verlangen erg naar onze aardappe
ls, groente en vlees- maaltijden moeders!
Ook mag men zich in deze dagen niet scheren of knippen, is ons verteld door onze "baas". Gelukkig hoeven wij hier allemaal niet aan mee te doen, en hebben wij alleen de lol van het zien van het groeien van baardhaar.

Naast werk zijn we elke dag weg geweest (ons appartementje is inmiddels onleefbaar door alle rotzooi) en hebben erg genoten van het goede leven hier.
We zijn uit eten geweest, hebben de meest geweldige standbar bezocht (megagroot) gaan elke dag even uitwaaien op het strand, en maken tripjes, zoals naar Haifa deze week..

Het plan was om vrijdag met de trein naar Haifa te gaan om de prachtige tuinen te bezoeken. Na uitgeslapen te hebben vertrokken we, met de geruststellende opmerking dat de treinen tot laat zouden rijden.
De tuinen verruilden we voor een shoppingcentre, waar we tot sluitingstijd hebben rondgedwaald. De tuinen hebben we erna bekeken, maar wat bleek: je mocht er niet in, en in de rest van de stad was niets te beleven, dus gingen we teleurgesteld naar huis.
Bij het treinstation aangekomen bleek deze helemaal niet te rijden (ivm met de shabbat), dus we hadden een probleem. Uiteindelijk is alles op zijn pootjes terecht gekomen (net als de katten hier (helaas)) en hebben we de laatste bus naar Tel Aviv kunnen pakken (met dank aan de taxichauffeur!).