My name is POEP

We zijn al weer een paar dagen aan het werk. Naja als je het werk kan noemen.
Uitleg: We beginnen om 8 uur in de ochtend. En die mensen zijn daar heel relaxed. Ze vinden het leuk als je komt maar ze zullen je ook niet missen. Als je om 8 uur vraagt of ze werk hebben dan zeggen ze dat je een kopje thee mag gaan drinken. Niet verkeerd met 35 graden;)

Vervolgens liggen er briefjes op de bali met allemaal Hebreeuwse namen + de afdeling van de patienten. De tijd kun je wel lezen en wij leren nu inmiddels wel de tekens van de afdelingen.
Wij werken daar van 8 tot 10 dus pakken alle briefjes die in die tijd mogelijk zijn.

Op de afdeling van de patient aangekomen vragen we aan de russische verpleegkundige of ze de persoon aan kunnen wijzen. Na 10x de verkeerde persoon aan te wijzen wordt er door een andere patient wel de goede patient aangewezen. Of de verpleegkundige moeten zelfs op de rolstoel kijken hoe de patient erg heet. Ook hier ben je dus een nr.

Vanaf 10 uur gaan we naar de activiteiten. Susanna speelt daar 2 uur domino. en gooit samen met een patient kranten naar de overbuurman.
Tangi helpt veel met mensen eten geven en doet spelletjes.
Hanneke heeft een vast ritueel! Beginnend bij een patient die niet kan praten. Ze geeft hem aandacht en helpt met eten.
Ook borduren we erg veel met de patienten. MOEDERS OPGELET: Denk niet dat we dit dus thuis ook gaan doen!

MUZIEKTHERAPIE:
Rond elf uur worden mensen verzameld om, in een kringetje, te genieten van overvloedige klanken. Helaas hier niet bij het orgel, maar op het keyboard. En de hele noten worden vervangen door ritmisch gezang. Dit betreuren wij ten zeerste.

Het geheel wordt geleid door een vrouw, over zestig, die wij pipo de clown noemen. (Vrouw, in de zestig, oranje lippenstift, knalgroene jurk en allstars, oorbellen: links een druiventros en rechts een papagaai, nagels in alle kleuren van de regenboog versierd met witte stippen. En tot slot een verschrikkelijk Amerikaans accent!)
U begrijpt dat wij ons vereerd voelen met dit zeldzame pareltje.

De liederen zijn hoog niveau, alle drama's des levens komen ter sprake. Zoals het ouder worden en jawel het verlaten van het nest waardoor het lege nest syndroom ontstaat.
We moesten hierbij onze ogen sluiten en inbeelden dat we het nest gingen verlaten (met gebaren), hiermee moet je niet aankomen bij nuchtere hollanders.

Hierna brengen we de patienten weer terug naar hun afdeling om te gaan eten. En onze werkdag wordt ook afgesloten met een heerlijke (helaas niet hollandse) maaltijd.

Gisteren hebben we Kerem leren kennen. Is een joods meisje van 17 die geboren is in nl.
Zij doet hier ook vrijwilligerswerk en ontloopt haar dienstplicht.
Ze wil ons veel laten zien van Israel. Erg handig.

Vorige week belde Rachel ons op. Rachel hebben we op schiphol leren kennen. Ze vroeg of ze maandag langs kon komen en kon blijven slapen. Helemaal leuk natuurlijk.

Tangi en Susanna gingen haar ophalen bij central busstation.
Lekker samen gegeten en zijn toen de zon onder was naar het strand gegaan.
Wij werden gek van de mannen die langs ons kwamen en naar onze namen vroegen. Op een gegeven moment was Suus het zo zat dat ze maar zei dat haar naam poep was. Dit vond hij een erg mooie naam. Voor de rest die gasten lekker negeren. We laten ze maar in het Hebreeuws kletsen en dan gaan ze wel weer weg.

Er stonden op de boulevard een aantal orthodoxe joden op hele wereldse muziek te dansen. Erg apart om te zien.

Toen we met de Sjaroet naar huis gingen verloor de sjaroet zijn spiegel en raampje door een aanrijding. We reden net zo wild weer door. Geen schadeformulier en verzekering. Er staan hier strepen op de weg maar worden echt niet gebruikt.

Daarna zijn we met Rachel naar het dak gegaan, lekker gezeten en wat gedronken. Heerlijk gekletst. Het leek net of we elkaar al jaren kennen.

Hanneke word hier gek van de katten en gooit ze het liefst van het dak naar beneden.
OPMERKING¡ Het is jammer dat ze altijd op hun pootjes terecht komen.

Volgende dag gingen we weer aan het werk. Rachel sliep uit en kwam ook in een uniform van het ziekenhuis naar ons toe lopen zodat ze in het restaurant aan kon schuiven.
Vandaag ook lekker geshopt. Maar wees gerust moeders! Niks gekocht.
Voor het eerst vandaag broodje falafel op. De helft naar de katten geschoten.

Rachel ook weer naar de bus gebracht. Zij ging weer op doorreis naar vrienden. Heel toevallig komen we erg veel Nederlanders tegen die hier wonen. Ze helpen ons erg graag met van alles.

Zo dit was weer even een update!

Wij gaan nu maar eens chillen op onze gallerij!

Shalom